Nə yalan deyim özümü göt kimi hiss edirəm.
Bu boyda seanslar, terapiyalar, içməklər, sıçmaqlar, meditasiyalar, üzməklər, qaçmaqlar, göt-göt şeylər yenə eyni sikik vəziyyətdə özümü tapmaq.
Yenə özümü danlayıram, yenə olmaq istədiyim xarakteri başqasında görüb ona tapıram, yenə özümü böcəyə dönüşən Gregor kimi hiss edirəm.
Maraqlıdır ki, nə vaxt ağıllı mülahizə edirəm o gün göt oluram 0-a düşürəm. Görəsən nəyi səhv edirəm?
Okey deyək ki, mən çox düşünürəm yaşamaq və anda qalmaqdan çox.
Amma yaşamaq həmişə maraqlı deyil axı, mənim konekum odur da düşüncələr. Off mən xəyal qururam orda xoşbəxt oluram, görəndəki xəyalımın gerçəkliyiylə əlaqəsi yoxdu pıçaxxxxlamax istəyirəm.
Sonra da oluram qeyri- adekvat, həm insanlar məni sevmir, həm də mən özümü danlayıram.
Ona görə nə etmək lazımdı?
Necə pretend edək ki, hər şey cooldur və həyatdan zövq alırıq?
Məncə bu gün biraz içime, amma telefonu kənara qoyum. Heçkəsə musallat olmadan.
Bir də macərapərəst götüm!
Artıq istəmirəm macərapərəst götümü, ancaq ağıllı, maraqsız və sıradan biri olmaq istəyirəm.
Getdikcə rənglərimdə boğuluram.
Ayrıca terapiyalara get, sağal, həyatın daha yaxşı olacaq deyənlər də pox yeyir.
Bu yola girəndən sonra geri dönüşün olmur. Hərşeyi dəyişmək lazımdır, daha detallı baxırsan hərşeyə bir məna zad.
Karma da var. Vse söz verirəm artıq sıfırlanıram.
Keçmişimi sikdir edirəm!
Axşamlar telefonu söndürüb atıram kənara!
Heçkəsi istifadə etmirəm artıq!
Hamıya da soxum (bu öz yerində)!
Özümə və işimə fokus oluram!
Fokus demiş maşını da satıram!
Vse adekvat olacam day, adekvat!
Allahım, noolar beynim artıq heçnəyə ilişməsin, noolar. Amin.
Aldım, qəbul etdim zad!
