Icimde bitmeyen yas var
Onu yaxsi taniyiram
Belke de menimle eyni vaxtda dogulub
Icimde bir yas var
Ölən de, aglayan da menem
Olen her huceyrenin olmesi, parcalanan her toxumanin inkisafi ile artan
Her gunesh dogulmasi ile ciyerime qeheri dolduran
Ulduzlarin gorunmesi ile derimi yandiran yas
Icimde ele bir yas var ki,
Virginia Wolf dashlarini yigib, Sylvia Plathin nahar hazirlamasini gozleyir
Ya da ne bilim, goye acilan ellerim etmeye dua tapmadan, yorgunluqdan eriyir
Sanki ruhumun sheherinden en sevdiyi insan esyalarini alib axrinci gemiye minib iller evvel uzaqlasib
Ya daki, icimdeki usaga boyumeyi oyretmeden
Butun boyukler onu istismar edib
Sanki ruhumun qebirsanliqda yasayir
Butun sevdiklerim topragin altinda ve kecmis zamandadir
Kimse yasadigim shehere qara perdeler cekib
Sanki qelbimin penceresini taxta qapilarla mismarlayib
Icimde mekteb bufetinde tek oturan usagin kuskunluyu var
Usaq demis her dogulan korpede bu yas bezen susur
Sonra bir yarpaq dusur ve biri onu tapdalayir
Ruhumda o yarpaq kimi ayaq izleri var
Bir bazar gununde sevmediyim evde toplashmasi kimi
Ele bir yaski, bitmis hekayenin yarimciq qalmasina ozumu inandirdigim kimi
Bir zamanlar cavan oldugunu genclere inandirmaq isteyen qocanin caresizliyi kimi
Balalari daha yaxsi yasasin deye onlari basqa cehenneme gonderen ölume terk edilen ana kimi…
Qatarlar uzerimden kecir
Denizimde insanlar bogulur, her gun yeni meyid sahile cixir
Limanim ancaq ayriliqlar ucundur
Butun fillerimin yaddasi nifretle dolub
Bayramlar menden kusub, rengler menden inciyib
Bugunu de bitirdim
Qebirsanligimda bir nece duygu, bir nece beden basdirdim
Bugun de bitti
Yasim yene davam edecek
Onsuz yuxumun rengi de qaradir.
No comments:
Post a Comment