ele ya da bele heyat firlanir, oz yerinde qalmir. daha dogrusu dunya firlanir, heyat davam edir. indiki acilar sabah aktual olmur. deyismeyen tek shey deyisikliyin ozudur. ölende mene aglayacayaq daha cox insan yetishdirmeye calisiram, yoxsa insanlarin ozlerini sevirem bilmirem nedendir, amma bugun usaqlarla kecirdiyim gun yaxsi oldu. men onlara tolerans gostermedim, men onlara "quzum, canim, balim" deyerken icimden geldi. usaqlar yeni insanlardir, onlar cox yaxsidir. kashki daha cox usagin heyatina toxuna bilsem. usaq vaxti hemise bir qehreman gozleyirdim, gelib meni xilas edecek " atan daha icmeyecek, sen onu kucelerden daha yigmayacaqsan" deyen birini. hehe maraqli teref ondan ibaretdir ki, men bunu yazarken ozum de ickiliyem. bu travma deyil, her sheyi dramatikleshdirmek lazim deyil. bu genetikadir, bizim nesilin qaninda etilen spirti gec hell olunur. bilmirem yalnizliq nemetdir, yoxsa ceza. amma bu da bir prosesdir, ve o prosesden bacardigim qeder hezz almaga calisiram. deliliyim tutur, icaze verirem, amma cox da deli olmuram. en azindan yarimsaatdir cholden geldiyini zenn etdiyim yanig iysinin tarsherden geldiyini, ve yangini onleyecek derecede de adekvat olmaga zaman taniyiram. bunlar detallardir. icimde her insan kimi bir ozlem var. bunu insanlara yuklemeye cox ugurluyam. amma eslinde bu ozlem yaradana olan ozlemdir, bunu hiss edirem.onunla qovusanda hamisini danisacam, o meni dinleyecek.deyildiyi kimi, muhakime etmeyecek. dinleyecek, bezen uzulecek, bezen heyfislenecek mene, bezen de qurur duyacaq. o sevirdi meni, sevir, hemise sevecek. onlar bunu bilmeyine ehtiyac yoxdur
No comments:
Post a Comment