O qədər öyrəşmişəm ki, götəşlərdən, üzləşdiyim pis vəziyyətlərdən danışmağa... Amma bu dəfə fərqlidir. Yaxşı anımı, xoşbəxt halımı paylaşmalıyam, içimdən gəlib.
8 ayın sonunda girdiyim. işdə bir xeyli yenilikləri həyata keçirdim, arada özümü təbrik etməyi unutsam da. İndi 100 nəfərlik heyəti Qarabağdan sağ-salamat gətirib (şükür), təşəkkür mesajları alarkən qəribə bir eyforiyada uçarkən özümlə söhbət etmək istədim. Durmadan içimdə "səhv etmə" deyə özümü qınayan məni bir anlıq susdurdum və nə qədər andan zövq aldığımı düşündüm. Mən öz qabımdayam, insanlar məni olduğu kimi qəbul edir və mən faydalıyam. Ay blət! Mən faydalıyam. Mənim vizyonum var, risk görə bilirəm və kompetensiyaların ortalamanın üstündədir. Bunu görürəm.
Narsisti həyatımdan çıxartdıqdan sonra iş həyatıma böyük yer açıldı. Bəlkə illuziyadır amma o qədər yaxşı hislərim var ki, gələcəklə bağlı. Sanki qapılar açılır üzümə. Bir rəfiqəm mənə Yale universitetinə qəbul alacağını dedi. Bu ideyanın məni bu qədər həyəcanlandıracağını düşünməzdim. Mən akademik cəhətdən də güclənmək istəyirəm. Qarabağdan əyləncə səfəri boyunca həvəslə oxuyub bitirdiyim kitabdan da bunu hiss edirdim. Məndə gözəl potensiallar var, və həmişə olub. Sanki indi tam yerimdəyəm. Ən çox ona görə rahatam ki, mühabirə yoxdur, heçkimlə dava etmirəm, ego savaşları yoxdur və sülhdür. Bu çox gözəl iş mühitidir.
Sən demə hüzur bu dünyada da özünü aldatmadan ola bilərmiş. Əvvəli, iş yeri nə qədər çox qazanc və bol vaxt vəd etsə də bu olmurdu. Reallıq sülhün xoşbəxtliyidir. Gələcəyimdən rahatam artıq.
Biraz şeyi düşünürən, qabaqdan ad günüm gəlir. Narsistimin yadına düşəcək görəsən? Amma uşaqlıqdan özümü əsgər kimi yetişdirmişəm, daim disiplin düşüncələrin üstündə. İndi də biraz onu train etməyim lazımdır - heçnə gözləməmək ondan. Amma gözləyib pis olsam da bu mənim haqq-hesabımdı, keçəcək və bitəcək.
Koroçe, Şükür Allaha hərşeyə görə. Yola davam!
No comments:
Post a Comment