Bu gün ilk dəfə uşaqlığım üçün darıxdım
Uşaq halımın mənim indiki halı üçün darıxdığı qədər
Sonra onu zehnimdə aradım, yanında dayandım
Onun məndən qorxmadığından əmin olmaq istədim
Çaşqınlığı başadüşüləndir, qorxusu kimi
Sakitcə çağırmaq istədim
Amma onu qucaqladım biixtiyar
Gözyaşları sel oldu
"Dərinliyində boğulanların meyidlərini burax" deyəndə
Əslində dərinliyini sev demək istəmişdim
"Xilaskarlara özündən çox güvənmək böyütmür" de
mək istədim
Amma "Səni xilas etdim" deyə bildim
Mən sənə cümlə qura bilməzkən
Sənə lazımsız olduğunu necə inandıra bildilər
Düşündüm, qəzəbləndim
Saçların yenə dağınıq idi indiki fikirlərin qədər
Amma həyəcanımız eynidir, gözümüzdəki işıq kimi
Nə dağılmış saçlar,nə uzun yollar, nə gecə kabusları
Ən böyük varisdir səndən işıq mənə💜
Səni xilas elədim, güvən mənə
No comments:
Post a Comment