Fəlsəfə is the answer!

Yadıma gəlir o vaxt universitetə hazırlaşarkən atamın çox savadlı lakin alkaş dostu var idi biryerdə içirdilər. Lakin, mən o adamı mentor olaraq görürdüm nədəndə. Düzdü, adam özü maşında yaşayırdı, ailəsini, uşaqlarını itirmişdi amma nədənsə onu dinləmək mənə çox gəlirdi. O mənə tövsiyyə etmişdiki, fəlsəfə oxu. Fəlsəfə də yazmışdım əslində amma İncəsənət oxudum. Atam da onsuz "qadın filosof olmayıb heç" demişdi. Üzərindən keçən 20 il ərzində fəlsəfəni unutmağım özümü unutduğum zamanlara təsadüf edir. Nə zaman ki, ətrafımda əyləncə çox olub, evli olmuşam, məişət məni öz caynağına keçirib, əslində elə bilmişəm ki, xoşbəxtəm o zaman fəlsəfə yadıma düşməyib. Amma hər zaman, diziüstdə çökəndə əlimdən çox tutub.

 ___ 

 10 gündür içimdə boşluq var, daha doğrusu hissizlik. Heçnəyə üzülmürəm də, sevinmirəm də. Belə qəribə. Bugün səhər 8-də budilnik çaldı. 11-də yermdən çıxdım, işdə 12də gəlmişəm. Gələn kimi, biraz vicdan əzabı çəkmək haqqında düşündüm, sonra çəkmək istəmədim. Hər şeyi başa düşürəm axı, artıq. Təqdiralmaq istəyindən qaynaqlanan əsəsbi, və yaxud günah hissinin verdiyini mutsuzluğu. Hətta niyə bu qədər qurban olmuşam, onu da indi başa düşə bilirəm. Çünki mən insanları "yaxşı", "pis" deyə kateqoriyalaşdırmışam. Elə olduğu təqdirdə bunların arasında məsafə və xətt müəyyən etmək yorucu olur və nəticədə bugün yaxşı olan sabah pis ola bilər. Odur ki, boşdur insanlar da. Hərə özünə görə. Düzü, kimsə sənə xidmət edə bilər, xidmət etməsi bitdiyində isə getməlidir. Bu qədər bəsit. 

 

____ 

 

Bircə beynimi qurcalayan madiyyatdı indi. O da səmimiyyətsiz ağrıdır, özünü başqa cür təqdim edə bilməmənin acısı zad. Amma qalan bütün yarış və müsabiqələrdən könüllü imtina etmişəm. Görəsən depressiyadı bu? Yoxsa depressiyanı yenəndən sonra gələn müdrikləşmə və güclənmə? Hər nədisə çox da qozuma deyil