Tribute to myself!

 Hər sıfırlanma nöqtəsində özümü kəşf etdiyim bir reallıqdır. Yenidən bu müddətə başlamışam. Mənim dəli kimi düşünüb, mənə yazmağını istədyim 

adamların susması, insanların mənim yanımdan yan keçib "Blaa, bu da necə möhtəşəm olduğumu fərq etmədi" deyə deyinməyim, ya da bütün gün sosial şəbəkələrdə sevmədiyim insanların həyatını izləyib bir faydalı iş görmədən içimdən onları tənqid etmək mənə artıq həzz vermir. Hətta çox deyim, məni incidir artıq. Beynimdə yara var sanki, hamı yaşaya bilir amma məni gəmiyə almayıblar yaşamaq üçün. Çox sorğuladım, bu zamanda, yəqin ki çox güclü görünürəm bu zəhlətökən görünür, ya da nəbilim çox control freak-em bu insanları yorur, psixologuma daha çox pul verim, daha çox əziyyət çəksin xoşbət olum - deyə düşüncələr zad öz final məqsədinə xidmət etmədi. Sonra yenə, kimdənsə bir xəbər gözləyərkən yadıma ən çox xoşbəxt olduğum an gəldi. Bu Fransada Grasse şəhərindəydi, istəmədən, tənbəlliyimə baxmayaraq bilet alıb getmişdim. Səyahatə tək çıxdığım kimi, qatarda da tək idim, demək olar heç bir sərnişin yox idi. Şəhər də qəribə idi. Amma mən orda özümlə qaldım, çoxdan darıxdığım sevgilimlə sanki. Yaxşı yerlərə getdim, bəzən deyindim, maraqlı yeməklər aldım, arada siqaret çəkdim, sonra şokolad fabriki gördüm girdim şokalad aldım, dar küçələri tək başına gəzərək şokoladımı yedim. Necə gözəl idi...Mən heç kim üçün bu qədər darıxmıram :( özüm üçün darıxdığım qədər. O qədər küsdürmüşəm, uzaqlaşmışam ondan, başqalarına məna yükləyərkən onu unutmuşam. Bəlkə də, o da bir yerdə mənim zəngimi mesajımı gözləyir. Gözlədiyim, istədiyim insanlardan xəbər gəlmədikcə vəhşiləşib, aqqresivləşdiyim kimi, onu da öz cənnətimdən qovmuşam.

O qədər yeni emosiyalar kəşf edə bilərik ki, BƏRABƏR. Onun varlığına ehtiyacım var, əlimdən tutmasına. Bəlkə bu səyahətə çıxmağımın səbəbi " başım özümə qarışar, bu müddətdə istədyim adamlardan yaxşı xəbərlər gələr və göyə uçaram" sevdasıdır, bilirəm amma bu yola gedəcəm özümlə yenidən tanışlığa. Bitch, əslində ən bariz sübut odur ki, sən olmasan istədyin, sevdiyin insanlar olmaz. Onlar orda idi, var idi çünki sən var idi, çünki fiziki olaraq elə görünürdün, enerji olaraq elə idin. Həyatının əsl qəhramanı sənsən, bunu nə zaman unutdun? Əslində bilirəm, nə zaman unutdum, sevgi və qayğını görmədiyim uşaqlıq illərində ilk sevgini kənarda görəndə bunun əslində alüdə edici bir zəhər olduğunu anlamadım. Sonra insanların istədikləri obrazlara büründüm, daha çox mənə o diqqət zəhərindən versinlər deyə. Sonra asılılıq və sonra xəstəliklər, sonra da bildiyin bu bədbəxtliklər. Bir plan və yol xəritəsi üzərindən hərəkət etmək lazımdır. Aşağıdakı ilkin etaplarda edəcəklərimizdir:

1- Qınamaqdan əl çək! İnsanları, vəziyyətləri qınama, sadəcə burax. Qınadıqca özünün də sevilməməli insan olduğunu görürsən.

2-Hər zaman özünü söhbətə qat! İnsanlar və vəziyyətlərə bağlı uzun uzadı xəyala dalıb orda özünü zorladığın anda dur və komandaya özünü daxil et "sən nə düşünürsən" deyə soruş və içindəki səsin çox vaxt "sikdir et bu insanı, mənə yemək bişir, ya da mənə mahnı qoş oynamaq istəyirəm" dediyini görəcəksən. ÇÜNKİ SƏN ORDA TƏK DEYİLSƏN, ÖZÜNLƏSƏN, QORXMAĞA EHTİYAC YOXDUR!

3-Bunu başa düş, heçkimin həyatı səninkindən yaxşı deyil. Sən o sikdiyin insanların həyatında 1 gün yaşasan sıxılarsan. Sadıcı sənin beynin başqa cür işləyir. Bu qüsur deyil, amma fərqli yanaşmadır. Yəni, sən əksik deyilsən heçkimdən, əksinə sən fərqlisən.

4-Sosial media asılılığını bitir sabahdan!

5-Hər gün özün üçün bir şey et. Hətta al sənə qarşıdakı ilk 5 gün üçün plan:

26 dekabr- Şəkər yemə, üzməyə get

27 dekabr -Şəkər yemə, yogaya get və date-ing et amma kafana takmadan

a28 dekabr - Dənizə get, kitab oxu, şəkər yemə, axşam üz

29 dekabr -Şəkər yemə, rayona və ya dənizə get, let go kitabının 100 səhifəsini oxu

30 dekabr - Şəkər yemə, üz və yeni il üçün plan və proqramını yaz!

6- Yuxarıda yazdıqlarını bir daha oxu! Hər gün oxu!

No more Narssist də sən canı!

 Noyabrda və oktyabrda bloga yazdığım sevgi (təpəsi) hekayəsi dekabra da sıçradı. Mən hər dəfə ayrıldığımızı düşündüyüm an 1-2 həftə keçdikdən sonra yenidən barışmağımız məni təəccübləndirirdi amma eyni zamanda da sevindirirdi, çünki dayanmadan sevilmək istəyi, macəra istəyi idarə edir məni. Nə bilərdim ki, bu xiyar ən zəncirli narsistlərdəndi həyatımda. Sadəcə digər narsist partnerlarımdan fərqli olaraq bu şiddətlə işi həll etmir, ələ salaraq, bullying edərək əzirdi. 

Uff mən niyə axı özümə, öz hisslərimə güvənmirəm?

Mən it kimi bir şeylərin yolunda getmədiyini hiss edəndə, dostlarımın tırkasına gedərək yenə də, yenə də ona doğru itələndim. Axı mən bilirdim, ok mən biraz fərqliyəm amma onun göstərdiyi kimi xəstə deyiləm. Adam məni bildiyin xəstə elan edib, ona uyğun davranırdı. Amma mən yenə özümdən, öz hislərimdən şübhə etməyi seçdim. Kaşki sözünü heç sevmirəm, amma kaşki cəsarətim olsaydı özümə güvənib, onu vaxtında rədd eləməyə.

Ok deyək ki, biraz gecikdim özümə inanmaqla, amma son olaraq başa düşdüm (əslində elə oktyabrda yazdığım postda da anlamışdım onun xiyar və narsist olduğunu ) amma niyə yenə eyni yerə qayıdıram? Və yaxud niyə "Yox" deməyi bacarmıram, niyə bir dəfəlik sikdir çəkə bilmirəm, niyə hər gələn adama qapı açıram, niyə hamını özümdən çox düşünürəm, niyə bu qədər dəyərsizlik hissi, niyə qədər bu gijdillax psixoloqara gedirəm əgər hələ də eyni cür davranıramsa??? niyə də niyə verdiyim qərara ən birinci özüm inanmıram? Niyə axı özümə bu qədər güvənmirəm, elə bilirəm mən desəm "Yox" məni az sevəcəklər. 

Nə olacaq axı məni az sevsələr? Güya çox sevərək mənə nəsə ediblər? Yenə məni tərk ediblər. Bəs mən niyə özümü ələ alıb dünyaya meydan oxumaqdan qorxuram, və hər gələn adama "buyur, mənim qabağımda qaç, yoxsa qorxuram məni az sevərsən" deyirəm.

Güya onlar məndan daha xoşbəxt və məndən daha maraqlıdır? Pipimə kimi də deyil, həyatda gördüyüm ən maraqlı adamlardan biri özüm olduğum halda hansısa xiyar peşindən getmək də valla Allah almışlığın başqa levelidir.

Nəysə bu məni dünən evirə çevirə dəyərsiz olduğumu hiss elətdirə elətdirə, qozuna olmadığını göstərə göstərə dünən gecə saat 1-də bunu tərk elədim. Tərk elədim deyirəmeee, variantım yox idi, Fəquş edəcəkdi :)) Bütün gecə səhərə qədər stressdən vəşok vəziyyətindən yata bilmədim. Səhər oyandım, bütün zəhərli sarmaşıqlarımdan qurtulmuş kimi, özümü yüngül və rahat hiss edirəm. Başa düşürəm dünənki söhbəti, onun məni xəstə kimi davrandırıb, məni pis hiss etmək cəhdini. Nə qədər çarəsiz olduğunu, əslində özünün mənə layiq olmadığını çox gözəl hiss etdiyi üçün bu hisdən qurtulmağın ən qısa yolu məni aşağıya çəkmək olduğunu başa düşür.

Nəysə ona aid olan hissələr indi artıq vecimə deyil və olmamalıdır, mənim aldığım dərslər önəmlidir. Mənim aldığım dərslərsə aşağıdakı kimidir hələlik:

1- Nə olursa olsun, macəra damarın partdasa belə qayıtma, düşmə bu tora. Allah üzünə baxsa o sənə bir daha çıxmayacaq qabağına

2-Artıq bitir, balam relationship məsələlərini. Səndə alınmır. Hərənin güclü və uğurlu olduğu bir sahə olduğu kimi, sənin bu sahən sənin qonqrenandı, geri atır, yeni pis vərdişlər, xəstəliklər qazandırır. Niyə axı biri həyatımda olacaq, əylənəndə tək əylənməyim, nə bilim yatanda tək yatmayım, arada öpsün zad deyə birinə dözüm. Yəni nə ehtiyac? Onsuz hamı öləcək həm də qocaldıqca libido da öləcək. Özümə investisiya edib, ancaq böyüməliyəm. Kiminsə "gözəlsən, ağıllısan, cəlbedicisən, əlasan" sözünə ehtiyac duymamalıyam, çünki onlar olmadan da bunun fərqindəyəm. Bütün dünya qabağıma gəlib "Vinnie, nə gündəsən" desələr belə "Pipişimi yeyin" deməyi bacarmalıyam. Həm də hər bomba sima, ağıllı cümlə danışan ağız öz təyinatına xidmət etmir bunu da anladıq.

3- Tək qalmaq qorxusunu yenmək lazımdır

Balam, valla billa hamı təkdir. Amma bunun fərqində deyillər. 4-5 uşağı olan ana da, yeni evlənən rəfiqən də. Sadəcə məsələ odur ki, qayğılar çoxaldıqca insan özünü tək hiss etmir ya da tək hiss etməklə bağlı sorğulamır. O zaman istəsən ya qayğını artırarıq (övladlığa uşaq götürmək, sosial layihələr zad) ya da qayğı ehtiyacını azaldarıq.

Balam, lütfən bu dəfə mənə sadiq qal, lütfən. Və geridönüş ver. Səni sevirəm 💓

Həyatımın sıfırlanma mərhələsi

Biraz hərşey göt başdı. O bombabomba nöqtə kom işimdən çıxdım, Don Kixot kimi verdiyim ən doğru qərar olduğuna inanaraq atdım özümü axına. Ondan da yaxşı iş təklifi gəldi,  qəbul etdim. Nəyi qəbul etdim, o da müəmmadır çünki müqavilə imzalanmayıb. Artıq ora da getməmək qərarı aldım. 10 min təzminat götürmüşdüm, hamısını zanqıldatdım 1 həftə içində. Evin pulunu 3 aydır ödəmirəm, 2 həftəyə kreditlərin vaxtıdır. öhdəliklərim qapını döyür yavaş- yavaş. Bilmirəm bu vəziyyəti necə çağırdım, dəhşətli qorxu gəlir bəzən. high olanda qorxurdume hərşeyi itirərəm, 0-dan başlayaram qorxusu, ya da Ayan kimi olaram qorxusu eynisini yaşayıram. Nətər enerjidi, nəyi çağırırsa olur ən çox da neqativ. İndi yaxşıca başa sarıb analiz etməliyik, niyə belə oldu və krizisi necə fürs
ətə çevirmək olar.

1-Qorxularını bəsləmə! Biz nə deyirdik 0-dan başlamaqdan heçvaxt qorxmamışıq, tam əksinə bu bizim ən möhtəşəm geri qayıdış hekayələrimiz olub. Hər dəfə başladığımız nöqtə daha yüksək olub. Odur ki, bu anın dadını çıxartmaq lazımdır, qorxuları bəsləmək yerinə, çünki bilirik ki, bu keçicidir.

2- 0- həmişə yeni üfuqlər açıq. Yeni bacarıqlar, yeni vizyon, yeni risklər. Reseptorlarını aç, pusquda dur! Hər şeyə diqqət yetir, hər an yeni fikir, yeni fürsət qapını döyə bilər. Dediyimiz kimi, bu mərhələ qorxmaq üçün deyil, inkişaf üçün ara məsafəsidir.

3-Resurslarını yoxla

Bu həm də resursların işləkliyini yoxlamaq üçün bir fürsətdir, hansı qalır, hansı gedir məhz bu mərhələdə qərar verəcəyik. Lazımsız resurs, boş yer tutmaqla yanaşı, resurs olmaqdan çıxır. 

4-Nəyin səni aşağı çəkdiyinə, nəyi səni düşürdüyünə diqqət et.

5- Needy olma! Bu mərhələdə buraxıla biləcək ən böyük 1-özündən vaz keçməkdir, 2-cisi də həyatının iplərini möhtac olmağı seçdiyin adama verməkdir. Vaxtını özünə xərclə, səni sevirəm 💓

Bu dəfə son olsun!

 Okey başa düşürəm, hekayə dram filan sevdiyimi amma çox da poxunu çıxartmırsan sanki? Hekayəni danışa- danışa yenidən yaşamaq, yenidən üzülmək, sonra ayılıb uzun müddətdir hekayəyə ilişib qaldığını, əsəblər və sağlamlıq, həmçinin ən önəmlisi zamanımı itirdiyimi görmək yenidən üzülmək üçün babat səbəb olur. Dünən gecənin bir yarısına kimi yataqda qıvrılıb, fikirlərdən yuxuya gedə bilmədiyim, sonunda fikizi ağrıya dönüşən yarama baxdım. C^mon, ağrı mənəm, öz pipisini yara görən, hərşeydən drama çıxartmağı sevən mən. Yerimdən qalxıb, özümə qışqırdım "Bəsdir artıq! Ya macərə götünə son ver, ya da macəra yaşayacaqsansa bunu sonra cəriməyə dönüşdürmə. Bütün dünya səndən vaz keçsə mən yenə sənə heyranam, təkcə mən deyil. Nə istəmisən ona da nail olmusan, Azərbaycan reallığında bu qədər beyin, hislər, əyləncə  və təəssüf ki, üzüntü yaşayan nə qədər yaşıdım və həmcinsim var?  14-15 yaşımdakı mənim xəyallarını yaşayıram, hələ də uluyuram. Ay filankəs yazmadı, ayy o görəsən niyyətlə belə elədi. Bi de sikik insanlara məni yem edirsəneee, nə bilim valla bu da son olsun. Bundan sonra nə kiminsə haqq hesabına girəcəm, nə də kiməsə görə özümü üzəcəm.Ən bomba hisləri yaşamağa da davam edəcəm, birşeylər, bir yerdə olmaya bilər bu əslində bomba şeydi, hələ sonun yaxın olmadığını göstərir. Dola da hamını çubuğuna, sehirli çubuğuna özü də :)) Məsələn hamı indi səni işin başından aşdığı halda, dəli kimi məşğul olduğunu zənn etdiyi zaman girib burda şellənirəm, kofemi içirəm zad. Elə bu ərəfə də, eks günahlarımdan biri gəlir, onu yola verirəm zad. Həyat budur, balam.

Yenə bir hekayə Yenə bir hekayə Yenə bir hekayə

 Mənim həyatım, hekayələrim bəlkə çoxuna dram, dəhşət, acı kimi gələr. " Bu yazıq qızın  günahı nədir ki, bu qədər gijdillax, narsist, xiyarlar rast gəlir buna?" deyər çoxu, əslində dostlarım da deyir, yazığı gələn də var, mənə inanmayan "Hadi canım! Bu qədər də yox daaa" deyib inanmayan ya da. Hər nəysə, vaxt itirmədən növbəti hekayəmə keçmək istəyirəm. Məni çox bəyənib, aşiq olduğunu deyəndən sonra "petux" olduğunu etiraf edən oğlandan sonra artıq heçnə məni təəccübləndirməz deyirdim. Amma unutduğum odur ki, macəra pərisi bütün stavkalarını mənim üstümə qoyduğunu unutmuşdum yəqin. Anyways.

pişiyimin pipisini kəsdirdiyim gün

2019-da artıq 4ildir işlədiyim yerə yeni düzələndə parkingdə bir oğlan mənə kömək etmişdi. Öz parking kartıyla məni keçirtdi, özü isə qaldı. Çox romantik gəldi mənə o an. Ondan sonra o oğlanı tez-tez görürdüm fərqli yerlərdə, həmişə də "kaşki mənim olsa" deyib ah çəkirdim. 4ildən sonra oğlanı özünə bağlamağı bacardım, əslində bacarmadım amma nə isə oldu. Mənim avropa səfərim zamanı dayanmadan kontakt halında olduq, daha sonra gələn günü görüşdük, bir xeyli qaynaşdıq.3-4 gün sonra oğlanda bir çatışmamazlıq sezmişdim amma, nəysə mən onsuzda gıjdıllax və debil sevirəm deyib çox dərinə getməmişdim. Qısacası bunda nəsə psixolojı xəstəlik var imiş, uzman doktor + Don Kixot olaraq mən bunu həll etdim Aya Housca seanslarına oxşar terapiya yöntəmimlə. Mən buna təsəlli verərkən "Amaaaan, boş ver məndə də borderline var, heç vecimə də deyil" demişəm. Bu da bundan sonra, mənim mood swing lərimə ilişdi "hər nə olsa da yanında olacam, lap istəsən çön bir kon qoyacam de, ona da okeyəm, səni buraxan deyiləm" deyirdi qaqaş. İndi oxuyanda əslində ürküdücüdür. Sonra nə oldu? Anidən yox oldu, Filizin toyuna biryerdə bilet almışdıq getməyə. Aeroportda gözlədim gəlmədi... 2 həftə keçib üstündən, çox da üzülməmişəm. Amma indi bunu yazanda üzüldüm.İndi başa düşürəm, çox pis şey yaşamışam. Nəysə 4 damcı göz yaşı arası verdikdən sonra davam edim.Yes, ortadan itdi,  classy mesaj yazıb blok elədim, depressiyaya zada düşmədim nə yalan deyim. Filizin toyuna da tək getdim, bir xeyli əyləndim. Dönüşdə mənim əşyalarımı ofisin receptionuna qoyması biraz üzdü amma 10 dəqiqə üzüldükdən sonra özümə gəldim. Çünki yadıma düşdü ki, mən onunla bir şey yaşayanda, dərindən birşeylər deyəndə bilirdim ki, o başa düşmür. Onun hiss etmədiyini anlayırdım. O hiss edə bilmir, narsistlərin hiss qabiliyyəti yoxdur çünkü. Kaşki hiss edə bilsəydi. Hiss edə bilsəydi məncə heçvaxt məni buraxmazdı. Başa düşərdiki, necə də bomba idi hərşey və mən excel sheet deyiləm. Onun hiss etmədiyini anladığım üçün çox da üzülə bilmədim nə yalan deyim, mən üzülərkən onun qozuna olmaması da qoyar valla. Bu dəfə biraz fərqli oldu, bu dəfə çox əyləndim, çox roller coaster feeling yaşadım həm də, ən bahalı hədiyyəni aldım  bütün münasibətlərim boyunca ilk dəfə, çox ani tərk edildim, v proçem pis hekayə deyil. Mən deyəsən bir çox şeyi sırf hekəyə olsun deyə yaşayıram. 

ichimde yas var

 Icimde bitmeyen yas var

Onu yaxsi taniyiram

Belke de menimle eyni vaxtda dogulub

Icimde bir yas var

Ölən de, aglayan da menem

Olen her huceyrenin olmesi, parcalanan her toxumanin inkisafi ile artan

Her gunesh dogulmasi ile ciyerime qeheri dolduran

Ulduzlarin gorunmesi ile derimi yandiran yas

Icimde ele bir yas var ki,

Virginia Wolf dashlarini yigib, Sylvia Plathin nahar hazirlamasini gozleyir

Ya da ne bilim, goye acilan ellerim etmeye dua tapmadan, yorgunluqdan eriyir

Sanki ruhumun sheherinden en sevdiyi insan esyalarini alib axrinci gemiye minib iller evvel uzaqlasib

Ya daki, icimdeki usaga boyumeyi oyretmeden

Butun boyukler onu istismar edib

Sanki ruhumun qebirsanliqda yasayir

Butun sevdiklerim topragin altinda ve kecmis zamandadir

Kimse yasadigim shehere qara perdeler cekib

Sanki qelbimin penceresini taxta qapilarla mismarlayib

Icimde mekteb bufetinde tek oturan usagin kuskunluyu var

Usaq demis her dogulan korpede bu yas bezen susur

Sonra bir yarpaq dusur ve biri onu tapdalayir

Ruhumda o yarpaq kimi ayaq izleri var

Bir bazar gununde sevmediyim evde toplashmasi kimi

Ele bir yaski, bitmis hekayenin yarimciq qalmasina ozumu inandirdigim kimi

Bir zamanlar cavan oldugunu genclere inandirmaq isteyen qocanin caresizliyi kimi

Balalari daha yaxsi yasasin deye onlari basqa cehenneme gonderen ölume terk edilen ana kimi…

Qatarlar uzerimden kecir

Denizimde insanlar bogulur, her gun yeni meyid sahile cixir

Limanim ancaq ayriliqlar ucundur

Butun fillerimin yaddasi nifretle dolub

Bayramlar menden kusub, rengler menden inciyib

Bugunu de bitirdim

Qebirsanligimda bir nece duygu, bir nece beden basdirdim

Bugun de bitti

Yasim yene davam edecek

Onsuz yuxumun rengi de qaradir.

yene Truman show

 yene ozunu sagaltmaq ve yaxsi hiss etmek cehdlerinin ureyimi bulandirdigi gunlerden birini yasayirdim. aldigim seanslar, icdiyim dermanlar, dostlarim, baxdigim filmler hetta yediyim yemekler mene batirdi. off bu hali hec sevmirem, bu xestelik kimidir. baslayacagi vaxti bilmirsen, basladigi an cox caresizsen, sadece normal hiss eden insanlara baxib, kas ki biri minaya bassa da partlatsam deyirem.

Ishden qacdim, geldim multike baxmaga kinoteatra. Bunun yaxsi fikir oldugunu dusundum. Amma kinoteatri sehv salmisam, bileti 28 mall-a almagima baxmayaraq deniz mall-a geldim. kassaya yaxinlasib eyni filmi 15 deqiqe gecikme ile izlemeyime icaze vermelerini xahis etdim. icaze vermediler, mentiqi achiqlama da etmeden dava etdim. sonra icheri buraxdilar, orda xanim mane oldu danismasiyla, onu da susdurdum, sonra VIP zal oldugu ucun ofisianti cagirdim, onunla da dava eledim cunki odenisi card to card etmeyimi isteyirdi (mence butun davalarda haqliyam), sonra geldim indi oturub bu yazini yazim, yarimciq qalan ishlerimi tamamlayim, ve yemek yeyim. Burda da sifarisim burgeri geri qaytardim, cunki istediyim kimi deyildi. Birazdan gedecem iceri shehere sekil cekmeye, belke orda ozumu tapa bildim.

Belke de Mertingen ucun darixmisam, bilmirem. Amma yuxuda qancix Sevdani gormusem.a

cunki men de pis insanam

 bugun ishde nahar arasi asagi dusub yuruyus edenden sonra ofise qayidanda lifte mindim. her ne qeder adamlarin dolu olmayan liftine minmemek ucun, yaxsi sekil cekeceyim bosh lift gelmesini gozleyemde men mindikden sonra ora insanlarin dolusmasini gorub gezeblendiyim an gozum qacaqaca ezilib buzulerek gelen agbas dayiya satashdi. ichimdeki agressiya ile, ele ichimdece "hele bu qoca petuxa bax, nece qaca qaca gelir" dedim. sonra oz ozume fikirleshdim, belke ezilib buzulur, belke de homoseksualdi amma omur boyu bu utancverici shey oldugu ucun bunu icinde basdirib? belke icinde basdirdigi, yashamadigi, duz bildiyi, exlaq hesab etdiyi yoldan getmesine baxmayaraq ele omur boyu petux damgasi yeyib, amma hec petuxluq etmeyen adamdir o? sonra icimdeki ses artistlik ederek "yaxsi insan" moduna girib, ele adamla tanis olsaydim ona "uzulme insanlar pisdir, sen yaxsisan" deyerdim dusundum. sonra da wait a minute " o pis nsanlarin icinde sen de varsan, sen de ona ilk gorende petux dedin" dedim. ozumden utandim. ay blet, men dogurdan da haqqa girirem, hemise de girmisem. cox utandim. sonra dusundum ki, amma kamis burda olsaydi bu fikri (onun qoca petux olmasi) sesli deyib, gulub ve hec vicdan ezabi cekmezdim. demeli dostlar yaninda olanda ve eylende adam dusunmur. ders - eylenenede dusunmeyeceyin gunu evvelceden planla bi bok yemeyesin. sevgiler saygilar

ruhumdan kacar insanlar...

ele ya da bele heyat firlanir, oz yerinde qalmir. daha dogrusu dunya firlanir, heyat davam edir. indiki acilar sabah aktual olmur. deyismeyen tek shey deyisikliyin ozudur. ölende mene aglayacayaq daha cox insan yetishdirmeye calisiram, yoxsa insanlarin ozlerini sevirem bilmirem nedendir, amma bugun usaqlarla kecirdiyim gun yaxsi oldu. men onlara tolerans gostermedim, men onlara "quzum, canim, balim" deyerken icimden geldi. usaqlar yeni insanlardir, onlar cox yaxsidir. kashki daha cox usagin heyatina toxuna bilsem. usaq vaxti hemise bir qehreman gozleyirdim, gelib meni xilas edecek " atan daha icmeyecek, sen onu kucelerden daha yigmayacaqsan" deyen birini. hehe maraqli teref ondan ibaretdir ki, men bunu yazarken ozum de ickiliyem. bu travma deyil, her sheyi dramatikleshdirmek lazim deyil. bu genetikadir, bizim nesilin qaninda etilen spirti gec hell olunur. bilmirem yalnizliq nemetdir, yoxsa ceza. amma bu da bir prosesdir, ve o prosesden bacardigim qeder hezz almaga calisiram. deliliyim tutur, icaze verirem, amma cox da deli olmuram. en azindan yarimsaatdir cholden geldiyini zenn etdiyim yanig iysinin tarsherden geldiyini, ve yangini onleyecek derecede de adekvat olmaga zaman taniyiram. bunlar detallardir. icimde her insan kimi bir ozlem var. bunu insanlara yuklemeye cox ugurluyam. amma eslinde bu ozlem yaradana olan ozlemdir, bunu hiss edirem.onunla qovusanda hamisini danisacam, o meni dinleyecek.deyildiyi kimi, muhakime etmeyecek. dinleyecek, bezen uzulecek, bezen heyfislenecek mene, bezen de qurur duyacaq. o sevirdi meni, sevir, hemise sevecek. onlar bunu bilmeyine ehtiyac yoxdur

I decide!

 yoo mualice effektini gosterir. Kecmis artiq meni uzmur, gelecek qorxutmur. donub elimdekilere baxiram, valla bombadi hershey. biraz masin surede soymeyim qalib, o da getse uje catacam nirvanaya. balam, biz deyesen beyinin ishleme mexanizmini tapmisiq. demeli vize sixan yasadiqlarimiz sitasiyalar deyil, dusuncelerimizdir. pis hadise olanda baxiram " hmm pis hadisedir" deyirem ve orda buraxiram. artiq fantaziyalarimi ishe salib sohbeti Marvele baglamiram artiq. bu qeder, ede bileceyim nese varsa edirem. sonra kruasan mi yeyirem, kofe mi icirem onun dadini hiss edib onunla yasayiram. That's it! yox filankes mene yazmadi deyesen men cirkinem, filankes meni beyenmedi, o biri darixmadi zad yoxdur! Kim menimledir, yola davam edirem. gedeni de unuduram. ayrica ne istediklerimi dusunurem, elimde olanlara tesekkur ederek. oz qaygimi cekirem, menim beynimin deyerini bilirem, deyersiz meseleler ve insanlarla bagli meselelere gore onu yormuram. achiqi hec deyerli insanlara gore de beynimi yormuram. beynimi genellikle ishletmirem 😃 hissizleshmis ola bilerem de.amma shikayet ede bilmerem. hisli olanda cox uzulmushem, hissiz uzulmur adam. sabah atasiz usaqlari denize aparacam, cadirim da var. bu usaqlar ucun esl eylence olacaq. ele menim ucun de, mence xosbext olacam. 1iyunda usaqlar gunu kecirtmisdim, orda da usaqlardan cox men eylenirdim. 

bundan elave hedeflerim var, onlara fokus olmaq lazimdir:

-biznes layihesini yaxshi qiymete satDIM

-Prosopsolu tamamlaDIM ve harvarda qebul alDIM

-ish yerini olkenin en qabaqcil qurumuna  ve yaxsi vezifeye transfer etDIM

-maasim 10K-den coxdur

-Kubaya getDIM 

özümü xilas etməliyəm

 Ruhum bədənimə sıxışmış günlərdən birini yaşayıram. Aldığım antidepressantlar sayəsində durmadan ruhumun ağzından tutub gülməyə məcbur edirəm. Bəlkə də, məcburi gülür. amma kimə aidəm, nəyə aidəm bunu başa düşmürəm. Bir çox insanın, daha çox qadının həsəd aparacağı həyata oyanmaq hər səhər mənə əziyyət gəlir. Biraz özümə gələndə peşman olub, üzr istəyirəm amma yenə də arxa planda "Yaşa həyatı, tez bitsin" deyirəm. Özümü yırtıb psixoloq və psixiatrlara verdiyim pullar artıq məni həyəcanlandırmır. The hours filmində gəldiyin nəticə yadındadır? Uşaqlığının ağzına verilən insanlar götünü cırsa da bir pox ola bilmirlər. Beynimdə bir böcəklə yaşayıram. sikdirsin getsin həyat - deyirəm. Ryni cümlədə onun adını işlətməməyə özən göstərdiyim Allahı görmək istəyirəm. Bəzi insanlar doğuşdan vergilidir, ya da lənətlənib. Həyat durmadan sıxıcı gəlir. Nə gələnlər, nə gedənlər həyəcanlandırmır. Biz sadəcə dünyadan sonrakına fokus olmuşuq. 

İçki yaxşı fikir idi. Ən azından psixoloquma yazdım əvvəlcədən növbəti seans üçün. Məni loxlasın, sağaltdığını sansın, mən də özümə güya bomba nəsə edirəm.

Mən nə istəyirəm?

siktiri boktan sevgi xəyalları istəmirəm artıq. Macəralara yenə okeyəm. Amma milyonçu olmaq yaxşı olardı. Dünyanı gəzərdim, məhşur olardım, ağıllı fikirlərim var (başqalarına faydalı ola bilirəm, özümə bir pox olmasam da) əsas məsələ bu gijdillax dünyaya gəlmişkən 100-200 insanın həyatına toxunum. Nə bilim, nəsə edim.

Peki, məni üzən nədir?

Gözəl qızım. Səni bunlar peyğəmbər adlandırmayacaq. Sən dünyaya attach olduqca daha çox üzülürsən, fərqinsdəsən? Məndə qal! Mənimlə ol!

Kirpi duvarları yalar

Hal-hazırda yüksək səslə içimdə gülürəm, qahqqıldayıram, qəşş edib özümdən gedirəm.

Nə bomba xəyallar qurmuşuq, hamısı bir-bir olur. İz qoymaq, sevilmək, unudulmamaq, özəl olmaq, və mənim heç birinə bağlanmamam. Get-gedə çitani yüksəldirəm. 100 faiz növbətisində olacaq! Olmasa da daha maraqlı, sən milyonçu olacaqsan qızım, çooox milyonçu, dünyanı gəzəcəksən, fondun olacaq, çox həyatlara toxunacaqsan, İZ qoyacaqsan, tanınacaqsan, özünəməxsus olacaqsan. SƏN BU HƏYATI YAŞAYACAQSAN! DƏLİ KİMİ, ÇOX AĞILLI KİMİ.

Peyğəmbər olduğuma inan, kifayətdir!

 30 yaşdan sonra subaysansa bunun üstünlükləri çoxdur. Amma pis tərəfi ondan ibarətdir ki, ilk date-də artıq qarşındakı adamın psixoloji narahatılıqlarını asanlıqla başa düşürsən. Gəldiyim nəticə bundan ibarətdir ki, dünyada götdü başlı adam yoxdu, hamı xəstədir. Bəziləri xəstə olmayım deyərkən özünü "çox normal" aparmaqla xəstələnib, digərləri isə xəstəliyin nomral olduğunu normallığın xəstə olduğunu qəbul edir. Anyways, bunlar bugünki yazının mövzusu deyil. 

Son yaşadığım münasibətlərdə artıq asanlıqla şəxsə diaqnoz qoyub, sonra gözləntiyə girirəm. Bu yaxşıdır. Amma indi daha möhtəşəm bir levelə keçid etmişəm deyəsən. Artıq diaqnoz qoyduqdan sonra heç gözləntiyə də girmirəm. ANda qalmağı yavaş yavaş bacarıram deyəsən. Özümlə də get gedə bomba komanda olduğumun fərqindəyəm.

Keçən həftə bi qaqaşla tanış oldum. İlk görüşə gedəndə isə çox səy göstərmək kimi niyyətim yox idi. Zatən nə yalan deyim, "Məni də bəyənməyən, nə bilim necə zövqsüz olmalıdır" deyə düşünürəm. Olduğum kimi, olmağı qəbul etdikdən sonra bütün çirkinliklərim belə mənim xeyrimə işləyib. "Güzül kızsın ama gülerken anırmasan daha güzel olur" deyən xiyarın kommenti belə indi şəfa kimidir.

Nəysə özüm kimi olduğum növbəti və ən sonuncu date-dən bəhs etmək istəyirəm. Qaqaş çox yaraşıqlı idi, amma onun da mənə olan heyranlığı ən az mənim özümə heyranlığım qədər bariz hiss edilirdi. Çox uzun çəkməyən bu görüş sonunda babat anqıraraq gülüb, mahnılar oxuyub, qaqaşı gedəcəyi yerə düşürdüb, düşürtmədən öncə bir siqaret çəkib, zərərli vərdişlərin hamısına qarşı qəribə həssaslığımın olduğunu bildirdim. Görüş bitmədən də onun mənim peyğəmbər olmama inanma potensialının yüksək olmasını nəzərə alaraq növbəti görüşün razılığını partdatdım. Səhərigün 90-lar partisinə getdik.90-ların partisində 90-ların çılğın repçiləri kimi geyinməyim də heç məni narahat etmədi. Əslində indiki dövrün repçiləri kimi olsaydım (Nicky Minaj, Cardi B zad) daha narahat olardım. Qeyd etmək yerində olar ki, üzərimdə qaqaşa söz verdiyim ağır artilleriya gətirməyimə baxmayaraq, rahatlığım xoşuma gəldi. Onu da qeyd etmək yerinə düşər ki, EŞŞŞƏK kimi içdim. Amma bu qədər içməyimə baxmayaraq necə ayıq qaldım və necə əyləndim... çox əla idi, musiqi, mən, işıqlar...Sonra qaqaşla səhərə qədər söhbət elədik, həyatımda bu qədər gülüb əylənməmişdim. O mənim ruhumu tam çılpaq görür və bundan həzz alırdı.Ən mənasız zarafatlarımı, ən reflektiv mimikalarımı, ən rabitəsiz cümlələrimi belə sevirdi hiss edirdim. Bu yaxşı idi.

Növbəti gün mənim evimdə ağır artilleriya partisi etdik. Qaqaşla tanış olduğum 2 gün ərzində 2 miz də maksimum 4 saat yatmağımıza baxmayaraq, yenə əyləncəyə dalmaq çox da çətin olmadı. Amma bir problem var idi, qaqaş çox gey kimi hərəkətlər edir, əzilib büzülür, mənə naz edirdi otdan sonra. Yox, yox indi yadıma düşür, çox gey oldu kafası güzel olanda. O bilmir, böyük ehtimal içində birgey yatır. Hər nəysə, bu belə məni narahat etmir, mən yaşadığım anıma baxaram. Mənim kafam güzel olandan sonra onu ağac özümü meymun sanıb divana çıxıb ordan onun üstünə tullanmağım yaxşı ideya idi, özümlə fəxr edə bilərəm.

3-cü gün isə növbəti yuxusuzluqla yanaşı xəfif sərxoşluq və biraz eşq havası gətirdi.Səhərə qədər bir birimizi sevməkdən danışdıq, yaxşı vaxtlar idi. Çoxdandı belə sevilmirdim. Təqribi 2 ay olar.Bu qaqaş da digərləri kimi, özünü Narsisstlik səviyyəsində sevməyə baxmayaraq mənə də sevgini hiss etdirməyə çalışdı Allah var. Ha istədəim, xəyal qurum onunla, onu öz cənnətimə çəkim, triplərə girim, evlənməsək üzülüm, qısqanım arada, küsüm olmureee. Deyəsən artıq bacarmışam, artıq hamının müvəqqəti olduğunu qəbul etdikdən sonra gözləntilər də yox olur. Sonra qaqaş getdi. Dünən bu mesajı göndərdi, içim çox titrədi. Amma kaşki arada nöqtələri də qoysaydı 

"Sen neden çok hoşuma gittin biliyor musun hepsinden de öte üzgün bir kalbin var geçmişte haksızlık ugradigin belli itildin öteki oldun haksız yere yargılandın filan bunlar var kalbinin etrafına bok yığdırmış insanlar bu var ve kırmışlar kalbini hep tekrar toplamışsın bir şekilde en özünde olan kendi öz kalbini üreyinin çekirdeğinde en özünü yine sevgi üzere korumuşsun nasıl böyle kaldı o bilmiyorum ben de o öze ulaştığımı biliyorum gittiğim yerde gördüğüm çok küçük bir kız çocuğu kendi büyük haliyle barışmış el ele tutulmuş şarkı söylüyorlar ve birbirini affetmişler geçmişim derdini geleceğin kaygısını yenmiş gördüm sanki çevrede facialar belalar okurken küçük kız içeride korunmuş ve beklemiş sen de bu halinle gidip onun elinden tutup ne yaşadıysam iyi ki yaşadım diyecek kadar güçlüsün sevgini soldurmamışsın içinde enerjin frekansın çok yüksek ben gözlerine kesintisiz gözümü kırpmadan baktığımda bunları hissediyorum insan doğuncadan ölünceye tek yaslanmayan, değişmeyen  yer gözünün bebeğidir senin o gözünün bebeğinde küçük Vinnie var ve sen aynı kişisiniz ben baktığımda gördüğüm kızları sevgiyle selamlamak istedim küçüğün elinden tutup yaramazlıklar aptallıklar cocukca duygular yaşamak istedim büyüğe sarılıp yalansiz dolansız direkt seks yapmak istedim bir kez bile olsa kadınım ol altıma uzan ve doyumsuz sevgimden bir parça tad istedim. Ben seninle benzer şeyleri yaşadım süreçler hiç farketmez her ne halt olursa olsun insanın özü başkadır o öz ruhundur ve onunla barışırsan senden mutlusu olmaz diğer herkes gelip geçer sen ona tabi kalırsın benim hissettiğim de ruhum seni çok sevdi yanında sabahlarca durmama hiç uyumama bile bedenim itiraz etmedi çünkü ruhum doydu karşılıksız beklentisiz sadece olduğu için o an sevdiği biri ne geçmişte var ne de gelecekte plan var ama o an çok sevdiği biri ve aynı düşüncelere sahip biri bu kalbin sınırlarını çok zorlar senin her bir detayını her bir sözünü mimigini kollarını bağlamanı tedirgin olup tırnaklarını soymanı alt dudağını ısırıp seksi bakış atmanı yaptığın tüm hareketleri sigara sarışını dans edişini, bana olan yakınlığını saçlarının o güzel ahengini, boynundan gelen cennet kokusunu doyumsuzca oradan öperken hücrelerinin sıcacık olduğunu hissetmem ve verdiğin tepkiyi hepsini herseyi hatırlıyorum düşünüyorum saçmalayacak kadar aklımı bir kenara bırakıyorum gözlerimi kapatıp sana bir öpücük konduruyorum sonra da açıp ise güce maile günlük hayatıma dönüyorum bunlardan korkuyorum senin iyi hissetmeden çok ama çok mutlu oldum bana o kadar değerli ve özel hissettirdin ki bunu da öyle güzel ve saf olduğu gibi yaşattın ki ben de çok iyi hissettim önü sonu ne olursa olsun sen mutlu ol istiyorum ❤️"

Dünən biraz danışdıq, hiss edirdim ki, qaqaş danışmasam mənim üzüləcəyimi düşünür zad. Halbuki, heç kimi hekəyəmə soxmayalı uzun zaman olub. Həm yəqin ki, mən yaxşı xatirə ovçusuyam. Amma yenə özümə təşəkkür etmək istəyirəm, özümü yaxşı hiss etdirib, özümə yaxşı anlar yaşatdığım üçün. Və bir də yaxşı insanlar var, və insanlar sevilməyə dəyər (bəzən)

Mənim bomba hekayələrim var

 Bəzən özümü digər insanlar kimi hiss etmək istəyirəm. O an necə tək olduğumu, sevilmədiyimi, loser olduğumu, yarımçıq və yetərsiz olduğumu düşünür, daha çox yolumun olduğuna, daha çox çalışmaq, insanların sevgisinə nail olmaq üçün yeni maskalar taxıb, yeni mübarizələrdən keçməyim lazım olduğuna qərar verirəm. Yaxşı xəbər ondan ibarətdir ki, bu düşüncə və qərarlar qalıcı deyil, ən çox 15-20 dəqiqə vaxtımı alır. Sonra özümə deyirəm babe "nə maraqlı yollardan gəlmişik, nə rəngli günahlar işləmişik, necə gözəl hekayələr yığmışıq, sorry özümüzü heç bir gjdllaxa görə üzməyəcəyik"

Müharibələr

Sonra daha dərinə enib müharibələrimi xatırlayıram. Bəli, həyatımın böyük qismini müharibələrdə keçirmişəm. Ailəmlə, yoldaşımın ailəsiylə, iş yoldaşlarımla, ən yaxın dost dediyim universitet yoldaşlarıyla, sevgililərimlə və yenə iş yoldaşlarımla. Hərəsindən bir yara almam reallığı mübarizənin necə həzz dolu olduğu faktını azaltmır. Bəli cahil olduğum məqamlar çox idi, bəlkə indi də gələcəyə baxanda çox cahiləm amma doğru bildiklərim üçün müharibədən qorxmama hissimi itirməməyə qərarlıyam. Bəzən yel dəyirmanları ilə dalaşan Don Kixot kimi olsam da, müharibələrin itkisi üzndən ətrafımda çox az adam qalsa da bunlar hamısı mənim hekayələrimdir.

Sevgilərim

Onları sevgi adlandırmaq olar mı onu da bilmirəm. Çünki əslində heçkim bilməsə də ətrafımda mənim ən qorxunc sirrim odur ki, mən sevginin nə olduğunu bilmirəm. Mərhəmət, məsuliyyət, bağlılıq və s. bunları bilirəm amma sevi bunlarım kombinasiyasıdırsa mənim bir adama nifrət etməyim üçün çox kiçik səbəb yetə bilir. Hər nəysə yaşadığım sevgilərə baxanda isə dram hissəsi daha çox idi. Amma bunun da səbəbi dram istəməyim idi, özümü qurban yerində daha çox sevməyim idi. Amma indi düşüncəmiz dəyişib, biz hekayəmizin möhtəşəmliyindən bəhs edəcəyik. Tiflis, Kaş (!), Alaçatı, London, NY huhuuu hər kənddə hər şəhərdə cibi dolu xatirələrlə geri qayıtmağım, ruhumun azadlığını hiss etməyim, özümü hər dəfə yenidən kəşf etməyim, sevdiyim şeyləri əslində sevmədiyimi, sevmədiyim şeylərə isə vurulduğumu  görmək, adrenalinin tavan yapdığı səhnələrdə (FAV alaçatı) reallığın nə olduğunu itirmək,  hər hüceyrəmə qədər sevilmək (Tfls), hər möhtəşəm anın haqqını verib cəzasını çəkmək lazım olduğunu düşünmək (Kaş),  özümə aşiq olmaq (London), özümə aşiq olmaq (NY) bunlar hamısı mükəmməldir. İndi düşünürəm, nə qədər adam belə yollardan keçib görəsən, nə qədər adam keçib və yıxılmayıb? Çox az, bilirəm. Ən əsası da bunların hamısı özümə səyahət idi. Çox ümid edirəm, yolum hələ uzundur. Çünki yol təyinat nöqtəsindən daha həyəcan vericidir mənə.

Hisslər

Ən sevdiyim hissə məncə buradır. Yaşadığım bütün macəralar, müharibələr, sevgilər hamısının ana mərkəzində hislər durur. Ən maraqlı və ən gözəl hissləri yaşamaq istəyirəm ölənə kimi. Nə qədər yaşayacağımı bilmirəm, amma hər zaman ən bomba hekayələr məndə olacaq. Yaşıdlarımı anaları çimdirdiyi zaman əşyalarımı toplayıb, gündəliyi ortalığa atıb qaçmaq, səhərə qədər gedəcək yeri olmadığı halda nə qədər gediləcək küçə, təbiət olduğunu düşünüb azadlığı hiss etmək kimi. Birdən birə hamısının iyrəndiyi bir insandan, hamının hörmət etdiyi, hansısa məqamda "bu biraz dəlidir, nə edəcəyi bəlli deyil" düşünüb qorxduğu o şəxsə çevrilmək, həzzdən 4 künc olub amma günəş ağarmadan qəhramının növbətisini də blok siyahısına əlavə etmək kimi.

Bəlkə nə vaxtsa mənim də daimi bir limanım olacaq, bilmirəm. Olmasını istəyirəm ki, onu da bilmirəm. Çünki bu yerdə Qorxular girir işin içinə. Bax, onlardan heç bəhs etmədik. Elə qorxduğum üçün bəhs etmədim. Ən möhtəşəm hislər yaşamağıma səbəb, bəzən də əngəl olan qorxularım. Yenə məsələni dramaya çevirməyəcəm. Amma özümə söz verdiklərim və aldığım yeni yollar var:

-Beynimin içinə evimin içinə buraxmadığım heç kimi buraxmayacam

-Let it go fəlsəfəsinin ənkə böyüyünü çürüdəcəm

-Həyatımda olmasını istədiyim, olmayanda üzüldüyüm, olduğu zaman da üzüldüyüm mənasız istəklərin dalınca qaçmayacaq (sevgili kimi)

-Müharibələri daha peşəkar və soyuqqanlı aparacam, özümə zərər vermədən

-Daha çox səyahət, daha çox macəra deməkdir. Triplər arasında trip etmək lazımdı

Ah canım, mən!

Səni Sevirəm <3 

20 il gecikməsəydin sevərdim :)

 Macəralar macəralar!

Başıma nə gəlibsə bu popamın macəra istəyindən gəlib. Beynimlə ürəyimin açdığı qanlı müharibənin popanın qazanması necə ola bilər axı? Məndə həmişə göt qazanır. Nəysə, digər blogumda da yazmışdım 9-cu sinifdən xəyalım olan, dəfələrlə imtahanlarda iştirak etdiyim, müəyyən exchange proqramlarına qatılıb, ya qazandım deyərkən sənədlərdə əksikliyin olması üzündən, və ya sadəcə yetərsiz olmamağım üzündən gedə bilmədiyim, hətta bir dəfə vizasından rədd cavabı aldığım, mənim üçün ən həssas ölkə olan Amerikaya viza aldım. Həm də heç gözləmədən . Sondan başlamaq lazımdısa Amerikanın heç dadını çıxara bilmədim, o ruhu hiss etmədim çünki başım popama macəra tapmağa qarışmışdı.

14-15 yaşım olanda, hələ Michael Jacksonun sağ olduğu vaxtlarda, MJ ilə yanaşı digər qaradərililərin fanatı olduğum vaxt burda da müəyyən repçilər çıxmışdı. Dəli kimi onların konsertlərinə getmək, onlarla dost olmaq, özümün tək olmadığına inanmaq istəyirdim. Amma Децл-ın konsertinin hüzünlü sonu digər arzularımı da izlədi. Amma dəli kimi inanırdım mən həmişə fərqliyəm və cool-am, məni tanısalar çox sevəcəklər. Arzular gerçəkləşir 20-25 il arayla.

Amerikaya getmək qərarı aldığım zaman tanışlardan birinin vasitəsilə orada yaşayan bir repçi ilə tanış edildim. Əmin idim, bu tanışlıqdan bomba duetlər çıxacaq. Mənim içində güclü ilahə və əzik uşağı bir arada gəzdirən ruhumun ən çox keçid yaşadığı səyahətə start verdim. İlk öncə onu deyim ki, 30 yaşdan sonra yaşadığım macəralar daha keyfiyyətli və dessert dadmağa başlayır, Bertolucci istedadında hər səhnəni  beynində bəzəmək, zaman keçdikcə isə yaddan çıxan hər detala görə beyninlə dalaşmaq kimi. Həyatımda çəkmədiyim qədər bəlkədə çox çəkdik,  4 saatlıq Nyu- York- Boston səfəri isə həyatımda ən çox mənasız zarafatlarımın bir arada eşitdiyim bir an idi, amma olsun onun mənim hər zarafatıma gülməsə də başa düşməsi ümid verirdi.Yuxarıda yazdığım kimi özümün tək olmadığına inanmaq ümid verir axı.

Hər şey it kimi yaxşı idi. Sadəcə unutduğumun balaca detaldan başqa. Biz macəradan macəraya qaçarkən əslində yolda bütün inanc kreditlərimizi və hislərimizi xərcləmişik. Macərə yaxşı ola bilər,  amma his defisiti biraz məsələni qəlizləşdirir. Baxma hislər azalsa da, negativ hislər həmişə ordadı, gözləyir nə vaxt onu çağırarıq. Nəysə bu macəram çox maraqlı idi amma mayetniklər yenə orda durdu taaam "S.xum belə macəraya deyənə kimi də əl çəkmədi məndən. Düzü fikirləşirəm, niyə yolumu ayırdığım hər adamın gedişini qəbul etməkdənsə nifrət etməyi seçir, və yaxud niyə başlamadan bir şeyləri bitirmək üçün fövqəlada hal elan edir bədənimə?

Halbuki, heç kəsin arxasına baxmadan (bu maraqlı səsləndi) gedəcəyinə, gələcəyinə ilişmədən niyə anda qalmaq belə çətin olur.

Yenə bayquşluğa başlamadan onu deyim ki, Amerikada Amerikadan başqa hər şeyi yaşadım:) Nə pleylistimin rəngarəngliyi, nə zarafatlarımın soyuqluğu, nə geyindiyim paltarların nazikliyi, yaşanmışlığı özündə birləşdirən üz ifadəmdə deyildi balaca qızın xəyalı. Ya da hamısı idi, bilmirəm.

Amma səfərin dərsi - Boş-boş anda qal deməyəcəm. Prosesə güvən, özünü burax!

Hello motherf!ckers

 Hər yeni həyatımda Aqressiv olmayacam, söyüş söyməyəcəm, enerjimi aşağı salmayacam deyirəm amma hər postumu da belə açmaq sevindirir məni nə yalan deyim. Yəqin ki, uşaqlıqda yaşadığımız poxlardı. Ufff yenə söyüş çıxdı. Hərnəsə, mən ötən ili mənəvi və ruhani inkişaf ili adlandırıram özümə. Nə qədər mənəvi inkişaf etmişəm ki, indi hər cümləm söyüşdü :) o dərəcədə. Anyways I dont give a fuck, bunu biraz öyrəndim. İndi çox təkəm nəə insan itirməkdən, nə özümü qazanmaqdan qorxmuram. daha mindful poxlar yeyirəm. Məsələn əsəbləşmək istıyirəm və bilirəm ki, əslində heç kimin günahı yoxdur yenə əsəbləşirəm zad.

Ölkədən köçmək istəyirəm. Bugün biraz üzüldüm, təzə aldığım kofe maşını xarab oldu. Maşın demiş maşınım da pox gündədir. Nəysə əsas pişiyim var, qara. Snoop! Snoop Cat! mən nəsə ağıllı birşey deyəcəkdim.

Corab geyinim sonra!

Nəysə geyindim. Yeap qorxularımı yazım. Mən ölkədən getmək istəyirəm. Çünki elə düşünürəm ki, burda qalsam 2 variant:

1- Ya çox uğurlu iş qadını olacam amma mutsuz.

2-ci ya da mən bura təsadüfən gəlmişəm, kiçik bir xətamla biabır olacam.

1-ci variantı pox etmək üçün əlimdəki bütün imkanları istifadə edirəm. Amma bunu düzətməliyəm. Bombavuxa birşeylər edəcəm. Allahım eşit, bomba ideya göndər mənə. Amin!

2-Kiçik xətamla ghettoma geri dönərəm. Kuzuma ki... indi yazarkən düşünürəm. Abi bu həyat, Allahdan gələn Allaha gider. Əgər bomj olmaq varsa qismətdə its ok. Nəysə day qorxum yoxdu.

Amma əsas ana məqsədim var " Daha çox həyatlara toxunmaq". bunu çox etmirəm, hardasa heç etmirəm bu məni üzür yəqinki